എസ്സേയിസ് / സ്വാമി വിശ്വഭദ്രാനന്ദശക്തിബോധി
“പ്രതിമ സ്വല്പബുദ്ധീനാം” എന്ന അഷ്ടവക്രഗീതയിലെ നിരീക്ഷണവും തത്തുല്യമായ യോഗവാസിഷ്ഠത്തിലെ നിരീക്ഷണങ്ങളും അനുസരിച്ച് വിഗ്രഹാരാധന അല്പബുദ്ധികളുടെ ആരാധനാരീതിയാണ്. പരമേശ്വരനും കൂട്ടരും ഇന്നാട്ടിലെ ബഹുഭൂരിപക്ഷത്തെ അല്പബുദ്ധികളായി തന്നെ നിലനിര്ത്തുവാനാണ് ക്ഷേത്രകേന്ദ്രീകൃത ഹിന്ദുത്വവിചാരങ്ങളിലൂടെ ശ്രമിച്ചുവരുന്നത്. ഒരു ജനതയുടെ ബൗദ്ധികമായ വളര്ച്ച തടയുന്ന ഏതൊരു പ്രവര്ത്തനവും ജനാധിപത്യവിരുദ്ധവും അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഫാസിസ്റ്റ് സ്വഭാവഘടനയുള്ളതുമാണ്. ഒരു ബുദ്ധനോ ശ്രീരാമകൃഷ്ണനോ വിവേകാനന്ദനോ അരബിന്ദോയോ ശ്രീനാരായണഗുരുവോ പണ്ഡിറ്റ് കറുപ്പനോ സഹോദരന് അയ്യപ്പനോ ബ്രഹ്മാനന്ദസ്വാമി ശിവയോഗിയോ ജിദ്ദുകൃഷ്ണമൂര്ത്തിയോ ഉണ്ടാവാത്ത ഒരു ഭാരതീയത എത്ര പൂരാഘോഷങ്ങളും വിളക്കുപൂജകളും ഗണേശശരണാലാപനങ്ങളും ഉണ്ടായാലും മൃതഭാരതീയതയാണ്. ഈ മൃതഭാരതീയതയുടെ വക്താവു മാത്രമാണ് ഹിന്ദുത്വത്തെ ക്ഷേത്രസംരക്ഷണത്തില് കുടുക്കി ഹിന്ദുവിനെ അമ്പലക്കാള മാത്രമാക്കിത്തീര്ക്കുന്ന ആശയഗതികള് നിരന്തരം പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന പി.പരമേശ്വരന്. അതിനാല് ഭാരതത്തെ ക്ഷേത്രവിചാരത്തിന്റെ അല്പത്തരങ്ങളില് നിന്നു വിമോചിപ്പിക്കണമെന്നാഗ്രഹിക്കുന്നവര്ക്കൊന്നും പരമേശ്വരന്റെ ഭാരതീയവിചാരത്തെ അവസാനവാക്കായി കണക്കിലെടുക്കാനാവില്ല. അതിനാല് നമുക്ക് പി.പരമേശ്വരന്റെ പത്മനാഭസ്വാമി നിധിയെ സംബന്ധിച്ച ഉദ്ദീരണങ്ങളെ പുന:പരിശോധിക്കേണ്ടി വരുന്നു.
അറബികള്, ചൈനക്കാര്,റോമക്കാര്, ഡച്ചുകാര്, പോര്ച്ചുഗീസുകാര്, ഫ്രാന്സുകാര്, ഇംഗ്ലീഷുകാര് എന്നിവര് മലഞ്ചരക്കുകള് വ്യാപാരം നടത്തുവാനായി നല്കിയ ചുങ്കവും നികുതിയും ഒക്കെയാണ് മറ്റൊരു ധനാഗമമാര്ഗ്ഗമായിരുന്നത്. ഈ വിദേശകച്ചവടക്കാരൊന്നും കുറിയും കുടുമയും പൂണൂലും ധരിച്ചു ക്ഷേത്രം വലം വെച്ചിരുന്ന ഹിന്ദുക്കളായിരുന്നില്ലല്ലോ. പിന്നെ, തിരുവല്ല ഉള്പ്പെടെയുള്ള നാട്ടുരാജ്യങ്ങളെ കൊള്ളയടിച്ച് സ്വരൂപിച്ച ധനവും പത്മനാഭസ്വാമിയുടെ സംഭരണിയില് ശേഖരിക്കപ്പെട്ടു. ചുരുക്കത്തില് പണിയെടുക്കുന്നവരുടേയും, വിദേശികച്ചവടക്കാരുടേയും ജനപീഢനനികുതികളുിലൂടെയും കൊള്ളയടിക്കപ്പെട്ട സ്വത്തുക്കളുടേയും ഒരു സംഭരണമാണ് പത്മനാഭനിധി. അതു ഹിന്ദുക്കളുടെ നിധിയാണ്, വിശ്വാസികളുടെ നിധിയാണ് എന്നൊക്കെ വാദിക്കുന്ന പരമേശ്വരന് സ്വന്തം വീട്ടുമുറ്റത്താണ് തുളസി നില്ക്കുന്നത് എന്നതിനാല് അതിന്റെ സുഗന്ധം വഴിയേ പോകുന്നവര്ക്ക് ലഭിച്ചു കൂടെന്നമട്ടിലുള്ള പ്രകൃതിനിയമവിരുദ്ധമായ നിലപാടുകളാണ് മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്നത്.
ഇതിനേക്കാള് അടിസ്ഥാനപരമായ ഒരു പ്രശ്നം കൂടി പി. പരമേശ്വരന്റെ ലേഖനത്തില് ഉണ്ട്. പത്മനാഭനിധി ഉപയോഗിച്ച് തിരുപ്പതി ദേവസ്ഥാനത്തിന്റെ സംസ്കൃതസര്വ്വകലാശാല മാതൃകയില് ഹൈന്ദവവിചാരധാരയ്ക്കു മാത്രമായി ഒരു പഠനകേന്ദ്രം ഉണ്ടാക്കണമെന്നാണ് പരമേശ്വര”കല്പന”. ഹൈന്ദവപഠനകേന്ദ്രത്തിന് അദ്ദേഹം നിര്ദ്ദേശിച്ച പേര് വിശ്വവിദ്യാസനാതനധര്മ്മപഠനകേന്ദ്രം എന്നാണ്. ഇതുവായിച്ചപ്പോള് ആദ്യം ഉയര്ന്നചോദ്യം പരമേശ്വരന് എന്നാണ് ജഗത്ഗുരുവായി കൊണ്ടാടുന്ന ശങ്കരാചാര്യരുടെ “ബ്രഹ്മവിദ്യ”ഉപേക്ഷിച്ച് വിശ്വവിദ്യയിലേക്ക് ചുവടുമാറിയത് എന്നാണ.് ശ്വാസോച്ഛ്വാസം ചെയ്തു ജീവിക്കുന്ന ജഗത്ത് “മിഥ്യ”യാണെന്നു സ്ഥാപിക്കുന്ന ശ്രീശങ്കരന്റെ ബ്രഹ്മവിദ്യ അസംബന്ധമാണെന്നു പൂര്ണ്ണബോധ്യം വന്നപ്പോഴാണ് ഞാനുള്പ്പെടെയുള്ള ശക്തിബോധികള് ബ്രഹ്മവിദ്യയില് നിന്നു വിശ്വവിദ്യയിലേക്ക് മനുഷ്യനു ബോധപരിണാമം സംഭവിക്കണമെന്നു പത്തുവര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പേ തന്നെ പ്രഖ്യാപിച്ചത്.
ശാങ്കരനിഷേധം ഹിന്ദുത്വനിഷേധമാണെന്നു പറഞ്ഞ് അന്നു ശക്തിബോധികളുടെ നിലപാടിനെ സംഘപരിവാരം എതിര്ത്തു. സാമ്പ്രദായികനല്ലാത്ത സ്വാമിയും കമ്യൂണിസ്റ്റ് സ്വാമിയുമായി ഞാന് പലവുരു അപഹസിക്കപ്പെട്ടു. ശാങ്കരവേദാന്തമാണു ഹിന്ദുവിചാരപദ്ധതിയുടെ പരമോച്ചഘട്ടമെന്നു എന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുവാന് ഡോ:പുത്തേഴത്തു രാമചന്ദ്രന് എന്ന അന്നത്തെ വിശ്വഹിന്ദുപരിഷത്ത് സംസ്ഥാനപ്രസിഡണ്ട് പലപ്പോഴായി രാവു വെളുക്കുവോളം ചര്ച്ചകള് നടത്തി. ഒടുവില് അഞ്ചുവര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം ഡോ;പുത്തേഴത്തു രാമചന്ദ്രനു ശ്രീശങ്കരന്റെ ബ്രഹ്മവിദ്യ അസംബന്ധമാണെന്നും ശക്തിബോധികളുടെ വിശ്വവിദ്യയാണ് സായന്സികയുഗത്തിനു നിരക്കുന്ന ഭാരതീയ ഋഷികവികളുടെ വിചാരധാരയ്ക്കു നല്കാവുന്ന യഥാര്ത്ഥപേരെന്നും ബോധ്യപ്പെട്ടു.
ബ്രഹ്മവിദ്യ എന്നത് ഒരു ദാര്ശനിക സംഞ്ജയാണ്. അതിനൊരു പ്രത്യയശാസ്ത്രം ഉണ്ട്. അത് ശാങ്കരവിചാരകേന്ദ്രീകൃതവുമാണ്- ഈ വിചാരപദ്ധതിപ്രകാരം പ്രപഞ്ചം നശ്വരവും പ്രപഞ്ചാധാരമായ ബ്രഹ്മം അനശ്വരവുമാണ്. നശിക്കുന്ന പ്രപഞ്ചത്തില് ജീവിച്ചുകൊണ്ട് നശിക്കാത്ത ബ്രഹ്മത്തെ അറിയലാണ് ശങ്കരാചാര്യരുടെ ജ്ഞാനം. എന്നാല് “വിശ്വവിദ്യ”എന്നതു നേരെ വ്യത്യസ്തമായ ചിന്താപദ്ധതിയാണ്. ആരംഭമോ അവസാനമോ ഇല്ലാത്തതും അനന്തവും അതിനാല് അനശ്വരവും അതുകൊണ്ടുതന്നെ എന്നും നിലനില്ക്കുന്നത് എന്ന അര്ത്ഥത്തില് സനാതനവുമായ മനുഷ്യനുള്പ്പെട്ട വിശ്വപ്രകൃതിയാണ് അന്നത്തിനും അറിവിനും അനുഭവത്തിനും ആനന്ദത്തിനും ആധാരമായ ഒരേയൊരു പരമസത്യം എന്നാണു “വിശ്വവിദ്യ” പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്. വിശ്വപ്രകൃതി ഒന്നേയുള്ളു രണ്ടില്ല എന്ന അര്ത്ഥത്തില് ഇതു പ്രകൃത്യാദൈ്വതമാണ്. ഈ പ്രകൃത്യാദൈ്വതത്തെ കുറിയ്ക്കാനാണ് ശക്തിബോധികള് പത്തുവര്ഷമായി “വിശ്വവിദ്യ” എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുന്നത.് ഇതേ അര്ത്ഥത്തിലാണ് മുപ്പത്തഞ്ചു വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പു തന്നെ ശക്തിബോധി സംസ്ഥാപക ഗുരുവായ മഹര്ഷി കവി കൃഷ്ണകുമാര് ആ പദം അദ്ദേഹത്തിന്റെ സാഹിത്യത്തില് ഉടനീളം ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ളതും.
“വിശ്വവിദ്യ”എന്ന പദം ആ അര്ത്ഥത്തില് ഉപയോഗിക്കുന്നവര്ക്ക് ശങ്കരനെ ഇന്ത്യന് ചിന്തയുടെ അവസാനവാക്കായി കാണുന്ന സാമ്പ്രദായിക ഭാരതീയ ധര്മ്മവിചാരപദ്ധതിയില് നിന്നു പുറത്തു കടക്കേണ്ടി വരും. പി.പരമേശ്വരന് അങ്ങിനെ പുറത്തു കടക്കാന് തയ്യാറായിട്ടാണോ വിശ്വവിദ്യ എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുന്നത്..? അതോ, വിശ്വപ്രകൃതിയ്ക്കതീതമായതോ അധീനമല്ലാത്തതോ ആയ യാതൊന്നും സംഭവ്യമല്ലെന്ന സത്യം അംഗീകരിക്കാതെ പുതുമയ്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു ചപ്പടാച്ചി എന്ന നിലയിലാണ് പരമേശ്വരന് വിശ്വവിദ്യ എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ളതെങ്കില് “അമൃതാനന്ദം” എന്നൊരു മദ്യഷാപ്പിനു പേരിടുന്നതിലെ അപമാനകരമായ അവസ്ഥ വിശ്വവിദ്യ എന്ന പദത്തിനു സംഭവിക്കുന്നണ്ടെന്നു പറയേണ്ടി വരും. അങ്ങിനെ അപമാനിക്കപ്പെടേണ്ടുന്ന പദമല്ല “വിശ്വവിദ്യ”എന്നു അതിന്റെ വഴിയേ സത്യാന്വേഷണം നടത്തുന്നവര്ക്ക് തുറന്നു പറയേണ്ടിയും വരും. അതാണിവിടെ ചെയ്തത്.
